Μορατίν, Λεάντρο Φερνάντεθ ντε-

(Leandro Fernandez de Moratin, Μαδρίτη 1760 – Παρίσι 1828). Ισπανός θεατρικός συγγραφέας και ποιητής. Το 1808 τάχτηκε με το βοναπαρτικό καθεστώς και γι’ αυτό, μετά την Παλινόρθωση, υποχρεώθηκε να πάρει τον δρόμο της εξορίας. Γιος του θεατρικού συγγραφέα Νικολάς, και κατά το παράδειγμα του, μανιώδης υποστηρικτής της επιστροφής στο κλασικό θέατρο και στις τρεις αριστοτελικές ενότητες, ο Μ. υπέστη βαθιά την επίδραση της γαλλικής λογοτεχνίας και του γαλλικού θεάτρου, ιδιαίτερα του Μολιέρου (του οποίου μετάφρασε το Σχολείο γυναικών και Γιατρός με το στανιό· μετάφρασε επίσης τον Άμλετ του Σαίξπηρ). Η σχετικά περιορισμένη θεατρική δημιουργία του αποτελείται από δύο κωμωδίες σε στίχους: Ο γέρος και το κορίτσι (1790) και Η θρησκομανής (1804), από μία φάρσα Ο βαρόνος (1803) και από δύο κωμωδίες σε πεζό Η νέα κωμωδία ή Το καφενείο (1792), και Όταν ένα κορίτσι λέει το ναι (1805). Οι δύο τελευταίες είναι τα καλύτερα έργα του κωμικού – σατιρικού θεάτρου του M.: στη μία σατιρίζει τη θεατρική παραγωγή και το ισπανικό θεατρικό περιβάλλον του τέλους του 18ου αιώνα· στην άλλη, μικρό αριστούργημα του είδους, ο Μ. αναπτύσσει την απλή υπόθεση – την αγάπη μιας νέας για τον ανιψιό του ηλικιωμένου Δον Ντιέγκο με τον οποίο η μητέρα της θέλει να την παντρέψει – σε μια μουντή ατμόσφαιρα, ποτισμένη από προρομαντική μελαγχολία. Ένα έργο του M., που ακόμα και σήμερα διατηρεί κατά ένα μέρος τη σημασία του, είναι οι Αρχές του ισπανικού θεάτρου (μεταθανάτια έκδοση, 1830), ενώ μια μαρτυρία για τις λογοτεχνικές διαμάχες της εποχής βρίσκουμε στο Η ήττα των σχολαστικών (1789).